Als hartpatiënt collecteren voor de Hartstichting.
Het verhaal achter de collectant
Grote kans dat je in de week van 5 tot 11 april een collectant aan de deur hebt gehad die om een bij-drage vroeg voor de Hartstichting. In die week vindt namelijk de jaarlijks terugkerende Hartweek plaats. In deze Hartweek gaan er meer dan 60.000 collectanten op pad om geld op te halen voor onder-zoek naar hart- en vaatziekten. Ik was dit jaar één van die collectanten en er bestaat dus een kans dat je mij aan de deur hebt gehad.
Ik collecteer tegenwoordig regelmatig voor verschillende goede doelen. Zo heb ik gecollecteerd voor het Longfonds, voor de Hartstichting en voor het MS-fonds. Ik kan zo een kleine bijdrage leveren aan de samenleving.
Collecteren voor het MS-fonds doe ik niet zomaar. Mijn vader heeft namelijk al jaren Multiple Sclerose (MS), een aandoening aan het centraal zenuwstelsel, waardoor voelen en bewegen steeds moeilijker voor hem wordt. Het gaat relatief goed met hem, maar de kans is groot dat de ziekte zal verergeren. Met het collecteren steun ik het onderzoek naar nieuwe medicijnen en behandelmethoden die de leefbaarheid met MS voor mijn vader en andere MS-patiënten kunnen vergroten.
Ook het collecteren voor de Hartstichting doe ik niet zonder reden. Ik ben namelijk zelf hartpatiënt en ik leef mijn hele leven al met een hartaandoening. Snel na mijn geboorte bleek dat er iets goed mis was met mijn hart. Normaal gesproken stroomt bloed vanuit de aders naar de linker- en rechterboezem via de hartkleppen naar de hartkamers. Vanuit die kamers wordt het bloed via de slagaders door het lichaam of door de longen gepompt. Bij mij echter stroomde dit bloed niet door naar de slagader aan de rechterkant van mijn hart. De oorzaak hiervan was dat de halvemaanvormige klep (de ‘sluis’ naar de longslagader) aan die zijde was gesloten. Ook had ik een gaatje in het tussenschot tussen beide kamers: hierdoor konden zuurstofarm bloed en zuurstofrijk bloed zich met elkaar mengen. Voor beide problemen ben ik twee keer geopereerd: de eerste keer al snel na mijn geboorte, de tweede keer toen ik drie jaar oud was. Hierdoor heb ik een ‘rits’ als litteken op mijn borstkas. De operaties hebben ervoor gezorgd dat de kleppen tussen de rechterkamer en -boezem niet goed meer sluiten. Daardoor stroomt er nu een beetje bloed van de kamer terug naar de boezem. Kort geleden bleek pas dat dit ook het geval is aan de linkerkant van mijn hart. In de loop der jaren heeft mijn lichaam zich aan de kleine lekkages kunnen aanpassen. Hierdoor ondervind ik totaal geen problemen meer door de lekkage en kan ik gewoon zoals ieder ander leven en bewegen.
Het collecteren voor de Hartstichting heeft voor mij dus een dubbele lading. Eigenlijk loop ik langs de deuren om geld op te halen voor onderzoek naar aandoeningen en ziektes zoals die van mij. Al-hoewel er best veel mensen zijn die een bijdrage geven, zijn er een nog meer mensen die de deur niet open doen. Anderen doen de deur wel open, maar willen toch geen bijdrage geven.
Aan het einde van de Hartweek zag ik dat mijn collectebus voor nog geen zevende deel was gevuld. Daarover was ik best een beetje teleurgesteld. In mijn achterhoofd houd ik toch de gedachte dat alle beetjes helpen. Daarom wil ik iedereen die een bijdrage heeft gegeven bedanken.
